Dane techniczne

Kaliber: 40 mm.
Długość broni: 680 mm (podczas transportu 520 mm).
Masa broni: 5,6 kg (baz amunicji).
Zasilanie: magazynek rewolwerowy na 6 naboi.
Prędkość początkowa pocisku: 76 m/s.
Zasięg skuteczny: 400 metrów.
Szybkostrzelność: 15-18 strzałów/min.

Opis

Opracowany przez państwowe biuro projektów KBI "Tuła" sześciostrzałowy granatnik rewolwerowy RG6 (znany szerzej pod nazwą 6G30) jest bronią "wypełniającą lukę" pomiędzy ciężkimi, osadzanymi na trójnogach granatnikami automatycznymi (jak np. AGS17), a podwieszanymi pod karabinem szturmowym, jednostrzałowymi granatnikami (jak np. GP25). Przeznaczony jest do rażenia "siły żywej" za pomocą granatów wystrzeliwywanych po płaskiej bądź stromej trajektorii, na otwartym terenie, w okopach i na przeciwstoku. Jego Konstrukcja nawiązuje do południowo-afrykańskiego 40-milimetrowego granatnika MGL6, aczkolwiek broń rosyjska przewyższa go pod wieloma względami. RG6 posiada większą szybkostrzelność od swego pierwowzoru, ponieważ łuski po wystrzeleniu nie muszą być usuwane ręcznie. Co więcej mimo tej samej masy RG6 jest wykonany całkowicie ze stali i nie jest tak podatny na zacięcia w przypadku zabrudzenia. Rosyjska konstrukcja ma jednak pewną wadę objawiającą się tym, że statystycznie co pięćdziesiąty granat nie zostaje wystrzelony - jest to defekt broni, a nie amunicji i niewystrzelony pocisk można próbować wystrzelić ponownie.
Przy szybkostrzelności praktycznej wynoszącej 15-18 strzałów na minutę, RG6 znacznie przewyższa możliwościami swych jednostrzałowych "kuzynów". Z wyglądu przypomina nieco rewolwer, z powodu cylindrycznego "magazynka" (w rzeczywistości jest to "pęk" sześciu luf granatnika GP25) obracanego za pomocą sprężyny. Kolbę można złożyć na czas transportu. Przyrządy celownicze oraz przedni uchwyt zamocowane są bezpośrednio do "lufy", która tak na prawdę nie jest lufą i nie ma wpływu na właściwości balistyczne. Amunicję stanowią granaty VOG25 i VOG25P o zapalniku natychmiastowym. Jeśli po wystrzeleniu z jakichś przyczyn zapalnik nie aktywuje się (np. granat wpadnie do wody), to po czternastu sekundach zadziała mechanizm samoniszczący i nastąpi detonacja.
Zaledwie dwa granatniki RG6 znajdowały się na wyposażeniu armii rosyjskiej na początku pierwszej wojny czeczeńskiej w 1994. Od tamtej pory, dzięki udanemu "debiutowi", niewielka ich liczba trafiła do oddziałów Specnazu i grupy Alfa. RG6 jest promowany na międzynarodowych salonach przemysłu obronnego pod oznaczeniem 6G30.
Na początku maja 2000 w rosyjskiej telewizji zaprezentowano rekonstrukcję zasadzki zorganizowanej przez czeczeńskich bojowników, w terenie zurbanizowanym. Rozmieszczono sześć drewnianych sylwetek-celów reprezentujących czeczeńskich bojowników ukrytych w budynkach i ruinach w ten sposób, że nie mogli oni być rażeni po "płaskiej trajektorii" przez żołnierzy OMONu. Jeden z żołnierzy, posługując się granatnikiem RG6, trafił wszystkie cele sześcioma strzałami w przeciągu dziesięciu sekund. Dwa cele otrzymały bezpośrednie trafienia "z góry", a pozostałe zostały rażone odłamkami granatów.

Zdjęcia