Opis

Prace nad karabinkiem na nabój pośredni rozpoczęto w Związku Radzieckim już na początku 1944 r. Pierwsze dwa wzory skonstruował (de facto na bazie niemieckiego karabinu StG44) A. I. Sudajew. Równolegle z Sudajewem działali inni konstruktorzy radzieccy, a wśród nich Michał Timofiejewicz Kałasznikow. Zbudowany przezeń w 1946 r. model karabinka pomyślnie przeszedł badania wojskowe i poligonowe i stał się podstawą do ostatecznego opracowania wzoru broni, który w 1949 r. został przyjęty do uzbrojenia pod nazwą 7,62 mm karabinek Kałasznikowa. W orginale rosyjskim nosi on nazwę awtomat Kałasznikowa i stąd jego skrótowe oznaczenie AK.
Zasada działania AK-47 opiera się na wykorzystaniu energii gazów prochowych odprowadzanych z przewodu lufy do umieszczonej nad lufą komory gazowej z tłokiem do uruchomienia głównych mechanizmów broni. Ryglowanie karabinka następuje poprzez obrót zamka. Do zasilania stosuje się wymienne magazynki łukowe o pojemności 30 nabojów i dwurzędowym rozmieszczeniu amunicji. Mechanizm uderzeniowy jest typu kurkowego z kurkiem napędzanym sprężyną uderzeniową. Mechanizm spustowy ma przełącznik rodzaju ognia umożliwiający prowadzenie ognia pojedynczego i seryjnego. Przełącznik rodzaju ognia jest jednocześnie bezpiecznikiem od wystrzałów przypadkowych. Karabinek ma również samoczynny bezpiecznik od wystrzałów przedwczesnych (przed zaryglowaniem zamka), uruchamianym przez suwadło. Broń występuje w dwu wersjach: ze stałą kolbą drewnianą i składaną kolbą metalową. Podstawowa jest wersja z kolbą stałą, zapewniająca lepszą stateczność podczas prowadzenia ognia oraz nadająca się do walki wręcz.
W roku 1959 wprowadzono do uzbrojenia AKM, czy zmodernizowany karabinek Kałasznikowa, różniący się od AK-47 kilkoma istotnymi ulepszeniami. Przede wszystkim uproszczono kształty geometryczne i wyrób niektórych części, np. komory zamkowej, pokrywy komory zamkowej i magazynka, głównie poprzez wprowadzenie tłoczenia zamiast skrawania. Zastosowano dwa rodzaje magazynków, jeden tłoczony z blachy stalowej, drugi ze stopu lekkiego, a później z tworzywa sztucznego. Do mechanizmu spustowego wprowadzono urządzenieopóźniające ruch kurka do przodu, dzięki czemu uzyskano lepsze skupienie pocisków przy ogniu seryjnym. Zmieniono również bagnet wprowadzając bagnet-nóż, który razem z pochwą o specjalnej konstrukcji, tworzy nożyce do cięcia drutu, w tym również przewodów elektrycznych pod napięciem. Przeniesienie suwadła w przednim położeniu z prawej strony na lewą, polepszyło stateczność karabinka w płaszczyźnie poziomej. Zwiększono zakres nastaw celownika z 800 do 1000 m. Ogólna budowa i działanie mechanizmów AKM, współdziałanie części, rozkładanie i składanie broni oraz ładowanie są takie same, jak w AK-47. Ostatecznie uzyskano karabinek lżejszy o 0,6 kg, jeszcze lepiej spełniający wymagania taktyczno-techniczne.

Screeny