Dane techniczne

Kaliber: 5,45 mm (sowiecki).
Długość: 930 mm.
Masa bez amunicji: 3,6 kg.
Szybkostrzelność: 650 strzałów/min.
Prędkość wylotowa: 900 m/s.

Opis

W latach sześćdziesiątych, gdy w Siłach Lądowych Stanów Zjednoczonych przyjęto do uzbrojenia broń kalibru 5,56 mm i nastąpiło przejście do tak zwanych "mikrokalibrów" w ZSSR zastanawiano się, czy naśladować Amerykanów. Opracowano wówczas, przeznaczoną do do strzelań sportowych, wersję AK47 na amunicję kalibru 0,22 cala, a doświadczenia z krótkołuskową amunicją małokalibrową miały już długą historię. Na zachodzie poruszenie wywołane pojawieniem się małokalibrowego karabinu sowieckiego miało miejsce dopiero w 1979 roku, kiedy to w Moskwie defiliowali spadochroniarze z tą bronią.
Broń tę szybko zidentyfikowano jako AK74. Tak jak w przypadku AK47 jest to karabinek z drewnianą kolbą, natomiast karabinek w wersji ze składaną kolbą metalową ma oznaczenia AKS74. Kolba tego karabinka ma konstrukcję zupełnie inną od tej stosowanej w AKS47, składa się ona na bok i po złożeniu leży nie pod spodem, a zboku wzdłuż komory zamkowej. Produkowana jest także odmiana spełniająca rolę rkm, oznaczona RPK74, z dłuższą lufą, powiększonym magazynkiem i lekkim dwójnogiem. W Afganistanie częstym widokiem był sub-karabinek AKR74 (lub AKS74U).
Wybrano nabój kalibru 5,45 mm, jako pozwalający na osiągnięcie porównywalnej do broni zachodniej skuteczność, a jednocześnie różniący się od standardów NATO. Pocisk 5,45 mm, dzięki specjalnej budowie rdzenia stalowego, deformuje się uderzając nawet w miękkie przeszkody. Rany zadane tymi pociskami są znacznie większe niż można by się spodziewać po tak małym kalibrze, gdyż koziołkują one po trafieniu w cel powodując większe obrażenia wewnętrzne. Parametry broni są nieco niższe, niż można by się spodziewać, ale niemal w pełni porównywalne z parametrami amunicji kalibru 5,56 mm.
Sądząc z uderzającego podobieństwa mechanizmu i ogólnej budowy do AK47/AKM można przypuszczać, że pierwsze wersje były po prostu karabinkami AKM ze zmienioną lufą. Najważniejszą różnicą w wyglądzie zewnetrznym jest skomplikowany hamulec wylotowy z kompensatorem, który dla zmniejszenia siły odrzutu i podrywaniu wylotu lufy przy strzelaniu ogniem ciągłym, skierowuje gazy w górę i na boki. Może to przeszkadzać żołnierzom obok, ale znacznie zmniejsza siłę odrzutu i zwiększa celność przy prowadzeniu ognia seriami. Trzeba tu podkreślić, że to urządzenie nie wpływa w żadnym stopniu na zmniejszenie błysku wylotowego przy strzelaniu. Ponadto magazynek (pudełkowy na 30 naboi) został wykonany z charakterystycznego pomarańczowego tworzywa sztucznego (czasami malowanego na czarno).
Pierwotnie miał być to karabinek dla wojsk powietrznodesantowych i innych formacji specjalnych, ale od połowy lat osiemdziesiątych AK74 stał się standardowym karabinkiem sowieckich sił lądowych i zastąpił AKM. Później rodukcję tego karabinka rozpoczęto w innych państwach Układu Warszawskiego oraz w ChRL. Rumunia i Bułgaria opracowały wersję z komorą nabojową na zachodnią amunicję 5,56 mm, prawdopodobnie na eksport.

Zdjęcia

Screeny