M2A2 BRADLEY


Charakterystyka w grze

Nazwa: M2A2 BRADLEY.
Klasa: bojowy wóz piechoty.
Prędkość max: 58 km/h.
Załoga: [3] dowódca, celowniczy, kierowca; [6] pasażerów.
Uzbrojenie:
- ppk TOW, czas ładowania 13 sek, 6 rakiet (rakiety są umieszczane po dwie na wyrzutni. Po odpaleniu dwóch rakiet, jedna a potem druga, ładowane są kolejne dwie w podanym czasie),
- działo 25 mm, 300 sztuk amunicji,
- karabin maszynowy, 500 sztuk amunicji.
Przeznaczenie: zwalczanie pojazdów wroga, piechoty, transport piechoty.
Komentarz: Bardzo groźny BWP ze względu na najlepszy tryb odpalania kpr i szybkość ładowania. W pojedynku z dowolnym BWP na rakiety jest zwycięzcą. W ciągu 52 sekund Bradley odpali 6 kpr a BMP tylko 1. Na szczęście rakiety to nie wszystko. Jego jedyną wadą jest brak możliwości pływania.


Charakterystyka w rzeczywistości

Załoga: 3 + 6 osób.
Uzbrojenie:
- 25 mm armata bruzdowana M242,
- 7,62 mm km M240C,
- ppk TOW,
- granaty dymne.
Jednostka ognia: 900 x 25 mm; 1340 x 7,62 mm; 4200 x 7,62 mm (dla karabinków załogi); 7 sztuk ppk TOW.
Współczynnik mocy: 6,3 kW/t.
Długość: 6,46 m.
Szerokość: 3,2 m.
Wysokość: 2,97 m.
Prześwit: 432 mm.
Masa bojowa: 30000 kg.
Nacisk na grunt: 0,53 kg/cm3.
Zapas paliwa: 662 dm3.
Napęd: 8-cylindrowy silnik wysokoprężny Cummins VTA-903 ze sprężarką, moc 445 kW przy 2600 obrotów/min.
Układ napędowy: General Electric HMPT-500, hydromechaniczny, biegi - 4/1.
Prędkość max na drodze: 61 km/h.
Prędkość max w wodzie: 6,4 km/h.
Zasięg: 400 km.
Pokonywane przeszkody: ściany o wysokości 0,91 m, rowy o szerokości 2,54 m, wzniesienia 60%, przechył boczny 40%.


Opis

Geneza: Bojowy wóz piechoty, gąsienicowy, pływający, opracowany i produkowany przez amerykańską firmę FMC Corporation z San Jose w Kalifornii dla armii amerykańskiej. Nazwa wozu pochodzi od nazwiska gen. Omara N. Bradleya, jednego z głównych dowódców amerykańskich w czasie II wojny światowej.
Na pocz. lat 70. FMC rozpoczęła prace nad bwp XM723, który zamówiła armia am. W 1975 r. gotowy był pierwszy prototyp. W czasie jego testowania przyjęto nowe rozwiązania dot. wykorzystania wozu i w 1979 r. FMC przedstawiła prototypy dwóch innych pojazdów, które niewiele różniły się między sobą: XM2 IFV (Infantry Fighting Vehicle) dla piechoty i XM3 CFV (Cavalry F.V.) dla kawalerii pancernej. Zostały one zaaprobowane i sklasyfikowane jako M2 Bradley (wóz podstawowy dla całej serii pojazdów) i M3 Bradley (pojazd rozpoznawczy). Dostawy dla wojska rozpoczęły się dopiero pod koniec 1981 r. z powodu problemów z bezpieczeństwem i niezawodnością wozu.

Budowa: Samonośne nadwozie podzielono na trzy przedziały: kierowania i napędowy przodu, bojowy w środkowej części pojazdu, a desantowy z tyłu.
Kierowca zajmuje miejsce po lewej stronie przez indywidualny właz otwierany do tyłu. Do obserwacji terenu służą mu 4 peryskopy - 3 na wprost i 1 z widokiem na lewo. Peryskop centralny można zastąpić noktowizorem Litton Electro-Optics AN/VVS-2 (pole widzenia 90° × 35°, głębia ostrości od 4m do nieskończoności, wzmocnienie światła szczątkowego ponad 25 tys. razy).
Stanowiska d-cy i działonowego znajdują się w obracanej hydraulicznie dwuosobowej wieży. Jest ona przesunięta w prawo od osi wzdłużnej wozu ze względu na sposób rozmieszczenia desantu. Obaj posiadają indywidualne włazy w stropie otwierane do tyłu - d-ca prawy, działonowy lewy. Działonowy posługuje się zintegrowanym celownikiem optyczno-termowizyjnym firmy Raytheon o pow. ×4 i ×12; oraz dwoma peryskopami. D-ca posiada 7 peryskopów. W trybie optycznym może obserwować i celować przez przyrządy strzelca bezpośrednio ze swojego stanowiska.
Przedział desantowy mieści siedmiu żołnierzy (M3 - dwóch zwiadowców) na indywidualnych siedziskach. Każdy z nich posiada indywidualny peryskop, a sześciu z nich może prowadzić ogień z wnętrza transportera subkarabinkiem M231. W tym celu w każdej burcie i w ścianie tylnej zamocowano po dwa gniazda do mocowania luf karabinów. Wóz przewozi 4200 szt. amunicji do automatycznej broni załogi. Jeden z dwóch siedzących po lewej stronie żołnierzy ma fotel na wys. wieży (stąd jej przesunięcie), dwóch kolejnych siedzi po stronie prawej, a trzech z tyłu. Tylna ściana kadłuba stanowi jednocześnie hydrauliczną rampę, przez którą żołnierze wchodzą i opuszczają pojazd. W rampie umieszczone są także dodatkowe drzwi, a w stropie właz.
W wodzie pojazd porusza się przez przewijanie gąsienic z prędkością 7,2 km/h. Aby zwiększyć wyporność obsługa stawia ekrany pławne, co trwa ok. 30 min. Pancerz wykonano ze spawanych płyt aluminiowych pokrytych laminowanym pancerzem komorowym. Opancerzenie chroni przed 955 uzbrojenia bwp z pocz. lat 80. Dno wozu zabezpieczono przed minami płytą pancerną.

Uzbrojenie: Podstawowym uzbrojeniem jest umieszczone we wieży działko łańcuchowe M242 Bushmaster kal. 25 mm firmy Boeing (d. McDonnell Douglas), które może strzelać pojedynczo lub seriami amunicją serii US M-790 (M-791 APDS-T, M-792 HEI-T, M-793) lub typu Oerlikon. Standardowa szybkostrzelność wynosi 100 lub 200 strz./min., a maks. 500 strz./min. Łuski automatycznie wyrzucane są na zewnątrz. Pojazd przewozi 900 szt. amunicji kal. 25 mm - do natychmiastowego użycia jest 300 szt., pozostałe 600 w rezerwie. Działko posiada dwudrożny system zasilania, co pozwala na wybór amunicji w zależności od rodzaju celu. Skuteczny zasięg ognia wynosi 2500 m (APDS-T przebija pancerz BMP-1 na odległość. do 2350 m). Stabilizowanie działka w obu płaszczyznach oraz kierowanie na cel odbywa się elektrycznie. Zakres nastaw w pionie wynosi -10°/+60°, co pozwala zwalczać cele powietrzne.
Na lewym boku wieżyczki zamontowano podwójną wyrzutnię ppk Hughes BGM-71 TOW z zapasem 7 szt. pocisków. Kąt podniesienia wyrzutni można ustawiać w zakresie od -20° do +30°. Ppk TOW posiada głowicę kumulacyjną i napędzany jest dwuzakresowym silnikiem na paliwo stałe. Jego zasięg wynosi 3,75 km, a prędkość 0,306 km/s (0,92 Ma). Bradley przewozi 7 pocisków TOW, w tym 2 w wyrzutni. Po odpaleniu podnoszą się automatycznie skrzydła i powierzchnie sterowe pocisku. Przez cały czas lotu strzelec utrzymuje krzyż celownika optycznego na celu, a nadajnik rakiety emituje sygnał w podczerwieni, który jest odbierany przez układ celowniczy. Sygnały korygujące lot przesyłane są do układu sterowania pocisku za pomocą dwużyłowego przewodu, rozwijanego z dwóch szpul z wnętrza rakiety, połączonego z pulpitem strzelca.
Uzbrojenie dodatkowe:
- sprzężony z armatą km M240C kal. 7,62 mm z zapasem 1340 naboi, umieszczony na prawo od działka,
- 8 wyrzutni granatów dymnych M257 (po 4 z obu stron czoła wieży) oraz termiczna aparatura dymotwórcza.

Napęd: Silnik M2/M3 to wysokoprężny, 8-cylindrowy Cummins Engine Co. VTA-903T, z doładowaniem, który współpracuje z hydromechanicznym układem napędowym Lockheed Martin HMPT-500.HMPT-500 zapewnia 3 biegi do przodu i jeden wsteczny i zawiera m.in.: dwie przekładnie sumujące, mokre, tarczowe hamulce główne, 3 przekładnie planetarne, 2 hamulce i 3 sprzęgła. Umożliwia on płynne zmiany przełożeń i skręt z dowolnym, stabilnym promieniem. Obok czołgu CCVL Bradley jest jedynym seryjnym wozem z takim rozwiązaniem. Silnik wraz z układem napędowym zespolono w jeden blok. Pojazd posiada 12 podwójnych kół nośnych z gumowymi bandażami, 2 koła napędowe z przodu, 2 napinające z tyłu i 4 rolki podtrzymujące. Na gąsienice można zakładać nakładki gumowe. Zawieszenie indywidualne zawiera 2×6 wałków skrętnych z wahaczami i 8 amortyzatorów hydraulicznych (przy pierwszej, drugiej, i szóstej parze kół nośnych).

Wyposażenie: Napędem wieży i układu stabilizacji uzbrojenia zawiaduje zintegrowany system elektr. firmy General Electric. Zawiera on: układ pozycjonowania i blokowania wieży i uzbrojenia, układ sterowania wyrzutnią ppk, pulpity działonowego i d-cy oraz żyrokompasy.
Stanowiska załogi wyposażone są w system ochrony przed bronią ABC (filtry powietrza), natomiast żołnierze desantu muszą korzystać z własnych masek.
Układ ppoż. składa się z 4 gaśnic halonowych: 3 stałych (jedna w przedziale napędu, dwie w przedziale bojowo-desantowym) i 1 przenośnej.
Dla obniżenia kosztów obsługi i eksploatacji większość podzespołów M2/M3 posiada budowę modułową. W razie awarii moduł z uszkodzonym elementem zastępowany jest innym. Sprzęt diagnostyczny systemu STE/ICE (jak w M1 Abrams) wykrywa niesprawności silnika, układu napędowego, układu elektrycznego, a system DSESTS lokalizuje usterki elektroniki wozu.

M2A2/M3A2: Produkcję seryjną pojazdów w drugiej wersji zmodernizowanej rozpoczęto w 1989 r. W tych pojazdach główny nacisk położono na zwiększenie wytrzymałości opancerzenia, które od lat było krytykowane. Czoło i boki kadłuba oraz czoło wieży pokryto pancerzem stalowym i nałożono nań pancerz reaktywny. Zlikwidowało to boczne luki strzelnicze. Desant zmniejszono do 6 osób. Przeprojektowano rozmieszczenie amunicji i zbiorników paliwa, zastosowano nowe pociski kal. 25 mm M-919 APFSDS-T. Wprowadzone zmiany zwiększyły masę wozu do 30 t. Wymusiło to wymianę silnika na Cummins VTA-903 o mocy 445 kW i zmiany w układzie napędowym i zawieszeniu. Mimo tego zmniejszyły się prędkości jazdy i pływania oraz zasięg.

Pojazdy pochodne: Na bazie Bradleya stworzono wozy: dowodzenia, zabezpieczenia technicznego, elektronicznego kierowania walką M1070/EFVS, wsparcia ogniowego, zestaw ADATS i transporter M993 używany jako podwozie dla systemu rakietowego MLRS.

Użytkownicy: USA i Arabia Saudyjska. W 1995 r. USA posiadały 6724 egz. wozu (4641 z rodziny M2 i 2083 z rodziny M3). W 1992 r. Bradley przegrał z bryt. Warriorem konkurs na bwp dla Kuwejtu.

Zastosowanie bojowe: Kuwejt (VIII 1990 - III 1991) - operacja "Pustynna Burza" mająca na celu oswobodzenie terytorium Kuwejtu spod okupacji irackiej. W działaniach bojowych wzięło udział 2200 bwp M2/M3 Bradley w wersjach A1 i A2. Ogólne straty wyniosły 14 wozów zniszczonych, 9 uszkodzonych. Część z nich została wyeliminowana z walki przez własne siły. W czasie irackiego wypadu pod Khafji (29 - 31 I 1991 r.) 2 bwp zniszczyło am. lotnictwo, a podczas operacji zaczepnej przeprowadzonej przez VII KA (24 - 28 II 1991 r.) przez ostrzał własnych oddziałów zniszczono 5 maszyn (3 z nich zostały zniszczone przez am. czołgi Abrams). Dostępne dane na temat strat zadanych przez siły sprzymierzonych własnym oddziałom są niespójne.



Wejdź na forum Wejdź na stronę Armed Assault Center PL