Dane techniczne

Kaliber: 70 mm.
Długość: 1,52 m.
Masa zestawu w położeniu bojowym: 15,8 kg.
Masa rakiety: 5,7 kg.
Zasięg skuteczny: 200-5000 m.
Pułap operacyjny: 10-4800 m.
Prędkość: 2,2 Mach.
Głowica bojowa: burząco-odłamkowa z zapalnikiem zbliżeniowym.
Masa głowicy bojowej: 3 kg.

Opis

Rakieta Stinger jest przenośną rakietą przeciwlotniczą do obrony na niskim pułapie z widzialnością celu. Za jej pomocą Armia ochrania swoich żołnierzy i sprzęt w polu przed atakami z powietrza. Może być odpalana z różnych platform: naramienna wyrzutnia rurowa MANPADS (Man-Portable Air-Defense System), M2 Bradley SFV, M2 Bradley Linebacker, Avanger HMMWV, śmigłowce (AH64, AH1, OH58). Jest przeznaczona do zwalczania samolotów i śmigłowców lecących z dużą prędkością na małej wysokości. Rakieta zaopatrzona w termiczny system naprowadzania, po odpaleniu nie potrzebuje już ingerencji strzelca, co pozwala mu się ukryć przed kontratakiem. System składa się z rury - kontenera z rakietą, modułu sterującego i nie wymaganego modułu IFF. Aktualnie Stingery dostępne są w czterech konfiguracjach: Stinger Basic, Stinger Passive Optical Seeker Technique (POST), Stinger Reprogramable Micro Processor (RMP), Stinger RMP Block I. Rakiety z wszystkich systemów i odpalania są kompatybilne.
Skonstruowana w latach siedemdziesiątych FIM92A Stinger zastąpiła wcześniejszą również naprowadzaną na podczerwiań FIM43A Redeye w jednostkach obrony przeciwlotniczej armii, marynarki i lotnictwa Stanów Zjednoczonych. W stosunku do poprzednika Stinger posiadał większą odporność na zakłócanie przez zastosowanie "dwukolorowej" głowicy, pracującej w podczerwieni i ultrafiolecie. Stinger sprawdził się jako wysoce skuteczna broń w rękach partyzantów afgańskich (czyli mudżachedinów), gdzie za pomocą 500 dostarczonych przez CIA wyrzutni zestrzelono ok. 300 radzieckich śmigłowców i samolotów. Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego rakietę na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM92B znanego również jako Stinger Post (Passive Optical Scanning Technique - pasywna technika przeszukiwania optycznego) o powiększonych możliwościach naprowadzania na cel. Kolejny wariant FIM92C wprowadzono do jednostek armii USA w 1989. Wariant C nazywany RMP (Reprogramable Micro Processor) wyposażony jest w elektronikę, którą można przeprogramowywać i tym samym ulepszać wyrzutnię bez konieczności wprowadzania nowego typu. Wkrótce jednak powstała wersja D o zwiększonej odporności na zakłócenia. Wersja E (zwana również Block I) weszła do wyposażenia armii w roku 1995. Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność rakiety wobec małych i trudnych do namierzenia celów. Wprowadzenie dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem wersji F w 2001 roku. Obecnie opracowywana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w pełnym zakłóceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km.
Stinger jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz w Niemczech na licencji przez Dorniera. Ocenia się że łacznie wyprodukowano 70000 rakiet. Stingery znajdują się na wyposażeniu wojsk USA, Czadu, Danii, Niemiec, Włoch, Japonii, Korei Południowej, Litwy, Turcji i Wielkiej Brytanii.

Zdjęcia