Dane techniczne

Załoga: 4 osoby.
Masa własna: 33700 kg.
Masa bojowa: ok. 36000 kg.
Stosunek moc/masa: 16,11 KM/t.
Długość z armatą w poł. "0": 9 m.
Długość kadłuba: 6,45 m.
Szerokość kadłuba: 3,27 m.
Wysokość do stropu wieży: 2,4 m.
Prześwit: 0,425 m.
Szerokość gąsienicy: 0,58 m.
Max prędkość na szosie: 50 km/h.
Pojemność zbiorników paliwa: 960 litrów.
Zasięg na szosie bez dodatkowego zbiornika: 500 km.
Zasięg na szosie z dodatkowymi beczkami: 600 m.
Średnie zużycie paliwa na szosie: 1,9 l/km.
Max głębokość brodzenia bez przygotowania: 1,4 m.
Max głębokość brodzenia po przygotowaniu: 4,55 m.
Liczba biegów (do przodu/wstecz): 5/1.
Max nachylenie zbocza: 60%.
Max wysokość przeszkody pionowej: 0,8 m.
Max szerokość rowu: 2,7 m.
Min/max wychylenie armaty w pionie: -4°/ + 17°.
Silnik: W-55 WAX.
Moc silnika: 426 kW (580 KM).
Uzbrojenie:
- 100 mm armata bruzdowana D-10T2S (z 43 nabojami),
- dwa km kal.7,62 mm PKT jeden sprzężony z armatą (z 3500 nabojami),
- karabin masz. DSZK kal. 12,7 mm (z 500 nabojami),
- kbk Ak kal 7,62 mm (180-200 naboi).

Opis

W ZSRR w latach 50 powstała wersja czołgu T-55, była to zmodernizowana wersja już przestarzałego czołgu T-54. Wprowadzony do produkcji został on dokładnie w 1955 r. i odrazu prosto z taśm montażowych wyruszył na poligony radzieckie, by dywizje pancerne mogły zacząć szkolenie na nowoczesnym wozie bojowym. Domena ówczesnej radzieckiej propagandy militarnej spowodowała, że w listopadzie 1961 roku został on zaprezentowany w całej okazałości publicznie podczas defilady wojskowej w rocznicę rewolucji październikowej.
Kadłub T-55 podzielony jest na trzy przedziały: kierowania z przodu ze stanowiskiem kierowcy po lewej stronie, bojowy w części środkowej i napędowy z tyłu. Kadłub został wykonany metodą spawania z walcowanych płyt stopowej stali pancernej. Korpus wieży wykonano jako jeden element technologią odlewania a jej strop to dwie zespawane centralnie półokrągłe płyty stalowe. Wieża była najsilniej opancerzonym elementem, a jej dodatkową zaletą było korzystne, opływowe ukształtowanie, zwiększające prawdopodobieństwo rykoszetowania pocisków. W nowym czołgu wprowadzono zmiany, które w znaczny sposób zwiększyły walory bojowe wozu. W czołgu zastosowano stabilizację armaty w dwóch płaszczyznach, noktowizyjne przyrządy celownicze, polepszono osłonę pancerną . Zastosowane urządzenia filtrowentylacyjne dały możliwość działania w terenie skażonym. Inne zmiany to silnik o większej mocy (580 KM), zwiększona pojemność zbiorników paliwa. Poprawiono system zasilania silnika w powietrze stosując nowoczesne filtry powietrzne, co dało lepsze osiągi w porównaniu do starszego modelu. Poza tym: wieża otrzymała obrotową kabinę, zwiększono jednostkę ognia o 9 nabojów.
Licencja na budowę T-55 była użyczona wszystkim krajom Paktu Warszawskiego oraz sprzedana Chinom. T-55 w armii radzieckiej przechodził wiele modernizacji i wiele modeli wozów bojowych było montowanych na bazie jego kadłuba: samobieżny zestaw przeciwlotniczy ZSU-57-2 (2x57 mm), armata przeciwpancerna IT 122 kalibru 122 mm, wozy zabezpieczenia technicznego (polskie WZT 1 i WZT 2, radzieckie: BTS-2, BTS-3, BTS-4, czechosłowacki MT 55, fińskie KAM-l, KAM-2), mosty przeprawowe (radzieckie MTU-I i MTU-2, wschodnioniemiecki BLG-60), wóz inżynieryjny IMR oraz radziecki samobieżny miotacz ognia TO-55, trały przeciwminowe KMT - 4 i KMT -5.
Ogółem ocenia się, że w ZSRR, Polsce, Czechosłowacji i Chinach (pod oznaczeniem Typ-59) wyprodukowano łącznie prawie 70 tysięcy T-55.
Produkcję T-55 zaprzestano w ZSRR dopiero w 1981 roku. Czołg T-55A został wprowadzony do uzbrojenia Wojska Polskiego w 1958 r. Czołg w wersji T-55AM pozostaje jeszcze na uzbrojeniu Wojska Polskiego i jest stopniowo wycofywany.

Zdjęcia