Charakterystyka w rzeczywistości

Masa własna: 620 kg.
Typ silnika: gaźnikowy, dwusuwowy.
Moc silnika: 23 KM przy 4000 obr/min.
Pojemność silnika: 594 cm3.
Ładowność: 5 osób.
Ilość osi napędowych: 2, napęd na przednie koła.
Prędkość max: 110 km/h.
Nadwozie: dwudrzwiowe (lub trzy w wersji kombi).

Opis

Trabant 600 i 601 powstał jako samochód dla każdego obywatela NRD. Miał być to samochód tani, pod względem ceny jak i eksploatacji. I był tani, głównie dlatego, że został wykonany... z plastiku. Ważył niewiele ponad pół tony. Silnik ważył niespełna 56 kg. Oczywiście nie cały samochód został wykonany z tworzywa; oprócz elementów silnika i innych ważnych części szkielet pojazdu został zbudowany ze stali.
Samochód ten produkowany w latach 1957-1991 w fabryce VEB Sachsenring Automobilwerke w Zwickau (założonej w 1902 r. przez Augusta Horcha) w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Samochód Trabant był rozwinięciem i kolejna wersją taniego i małego samochodu osobowego P-70 Zwickau, produkowanego w tych zakładach od 1955 r. W tym właśnie samochodzie po raz pierwszy zastosowano karoserię z tworzywa sztucznego Duroplast (a poza tym inne rozwiąznia techniczne, kontynowane w następnych modelach: dwusuwowy małolitrażowy silnik, duże szyby, stosunkowo pojemne wnętrze, itp). Kolejną wersją tego modelu był samochód P-50, który w 1958 r. nazwano trabantem (dla uczczenia wystrzelenia w ZSRR sputnika - niem. trabant). Po wersji P-50, w latach 1958-1989 produkowano jeszcze modele oznaczane jako P-500, P-600 i P-601. Wszystkie z nich nie różniły się istotnie pod względem technicznym. W latach 1989-1991 produkowano ostatnią wersję trabanta - model 1.1. Był on wyposażony w czterosuwowowy silnik od Volkswagena Polo - stąd ich popularna nazwa Trampolo. W sumie wszystkich modeli Trabanta wyprodukowano w Zwickau w liczbie 3 051 485 samochodów.

Wykorzystanie tworzyw sztucznych do budowy nadwozia podwyższyło jego odporność na korozję. Okazało się także, że karoseria z duroplastu ma podwyższoną wytrzymałość na zgniatanie, co jest korzystne w codziennej eksploatacji samochodu. Zwiększenie odporności nie idzie jednak w parze z bezpieczeństwem. Testy zderzeniowe przeprowadzone w latach dziewięćdziesiątych wykazały, że jego strefa zgniotu, przy prędkości 55 km/h w zderzeniu czołowym, wyniosła 32 cm, podczas gdy dla np. Cinquecento jest ona prawie dwa razy większa; wynika z tego wbrew mniemaniu niektórych, że Trabant stanowił większe zagrożenie w razie wypadku, niż inne auta tych rozmiarów. Należy również dodać, że w razie wypadku płonąłby on dużo szybciej niż przeciętny samochód.

Trabanty produkowane po 1989 r. z czterocylindrowymi silnikami czterosuwowymi od Volkswagena Polo o pojemności 1043 cm3 i mocy 29 kW (39,5 KM), miały znacznie lepsze osiągi. Oprócz zwiększenia pojemności silnika, wprowadzono także inne zmiany - amortyzatory piórowe zamieniono na kolumny McPersona, koła przednie zostały wyposażone w hamulce tarczowe z zaciskiem jednotłoczkowym, zbiornik paliwa został przeniesiony na spód samochodu (w modelu 601 był umieszczony pod maską). Rozstaw śrub kół uległ też nieznacznym modyfikacjom. Wprowadzono też kilka zmian związanych ze stylistyką pojazdu - nowa deska rozdzielcza, inny kształt maski przedniej i lamp tylnych.

Zdjęcia