Dane techniczne

Załoga: 3 + 7 osób.
Napęd: 6-cylindrowy silnik Diesla UTD-20 o mocy 300 KM.
Długość: 6,74 m.
Szerokość: 3,15 m.
Wysokość: 2,54 m.
Masa własna: 14300 kg.
Nacisk na grunt: 0,065 kg/cm2.
Prędkość: 65 km/h (na drodze), 45 km/h (w terenie), 7 km/h (pływanie).
Maksymalna wysokość pokonywanych ścian: 0,7 m.
Maksymalna szerokość pokonywanych rowów: 2,5 m.
Maksymalne nachylenie pokonywanych wzniesień: 70%.
Zasięg: 550-600 km.

Opis

BMP2 (ros. "Boyevaya Mashina Pyekhota" - Bojowy Wóz Piechoty) wdrożony został do służby na początku lat osiemdziesiątych (początkowo pod oznaczeniem BMP 1981). Jest to zmodyfikowana wersja BMP1 z daleko idącymi zmianami w zakresie uzbrojenia. Prace nad ulepszeniem konstrukcji BMP1 rozpoczęły się już nie długo po jego wprowadzeniu. Rozważane były cztery warianty różniące się długością kadłuba i uzbrojeniem, lecz ostatecznie zdecydowano się na nieznacznie zmodyfikowany kadłub BMP1 (tj. niewydłużony) i automatyczne działko małego kalibru.
Nowa, dwuosobowa wieża mieściła 30-milimetrowe automatyczne działko 2A42 o długiej i smukłej lufie wyposażonej w hamulec wylotowy, stabilizowane w obu płaszczyznach. Zapas amunicji do działka wynosi 500 sztuk pocisków Frag-HE (burząco-odłamkowy), HEI-T (burząco-zapalający smugowe) AP-T (przeciwpancerne-smugowe), APDS (przeciwpancerny-rdzeniowy), APFSDS-T (przeciwpancerny-rdzeniowy stabilizowany brzechwowo smugowy) przy czym można w dowolnym momencie zmienić rodzaj używanej amunicji pomiędzy przeciwpancerną, a przeciwpiechotną. Zasięg efektywny dla działka wynosi 1000 metrów, a maksymalny 4000 m. Działko ma, poza możliwością strzelania ogniem pojedynczym, dwa tryby prowadzenia ognia przy których szybkostrzelność wynosi odpowiednio 200-250 strzałów/min albo 500 strzałów/min, aczkolwiek ogień prowadzi się krótkimi seriami po 2-10 pocisków. Dzięki znacznej możliwości podniesienia lufy (+74/-5) możliwe jest zwalczanie zarówno celów naziemnych jak i powietrznych. Wieża ma pełne 360-stopniowe pole ostrzału w poziomie. W wieży znajduje się również sprzężony z działkiem karabin maszynowy PKT kalibru 7,62 mm do którego zapas amunicji wynosi 2000 sztuk. Po obu stronach wieży znajdują się moździerze VEESS kalibru 81 mm do stawiania zasłony dymnej (po trzy z każdej strony).
Wyrzutnią przeciwpancernych pocisków kierowanych znajdującą się na dachu wieżyczki może być 9M111 "Fagot" (AT-4 "Spigot" wg. NATO) albo 9M113 "Konkurs" (AT-5 "Spandrel" wg. NATO), aczkolwiek standardowo umieszcza się te drugie. Zasięg maksymalny dla AT-5 wynosi 4000 metrów (dla AT-4 2000 metrów), a zdolność penetracji pancerza wynosi 650 mm RHA (AT-4 480 mm RHA). Oba typy rakiet naprowadzane są przewodowo i do ich odpalenia oraz naprowadzenia rakiety wymagane jest zatrzymanie pojazdu. Zapas amunicji do wyrzutni obejmuje pięć rakiet (w tym jedna na wyrzutni). Wyrzutnia ładowana jest ręcznie i wymaga od ładującego wystawienia się na potencjalny ostrzał. Możliwe jest zdemontowanie wyrzutni i użycie ich poza pojazdem. Na niektórych rosyjskich wozach wyrzutnia ppk zastąpiona została automatycznym granatnikiem AGS-17 kaliber 30 mm.
Pancerz pojazdu wykonany ze stalowych, spawanych płyt pancernych został nieznacznie (w stosunku do BMP1) wzmocniony i wynosi maksymalnie 33 mm (z przodu kadłuba). Pojazd wyposażony jest w nadciśnieniowy system ochrony przed bronią masowego rażenia (NBC), aczkolwiek w warunkach jej użycia nie można przeładować wyrzutni ppk.
Ze względu na rozmiary wieży liczba włazów w dachu przedziału desantowego została ograniczona do dwóch (z czterech w BMP1). Ponadto liczba przewożonych żołnierzy została ograniczona do siedmiu. Stanowisko dowódcy zostało przeniesione z kadłuba (układ występujący w BMP1) do wieży, a pozostawione miejsce zajął dowódca desantu. Z każdej strony przedziału desantowego znajdują się trzy otwory do prowadzenia ognia wraz z odpowiednimi urządzeniami obserwacyjnymi i dodatkowo jeden znajduje się w tylnych drzwiach przedziału. Podczas spieszania desantu wszyscy trzej członkowie załogi pozostają w pojeździe (w BMP1 dowódca opuszczał pojazd pełniąc jednocześnie rolę dowódcy wozu i desantu). Drzwi do przedziału desantowego, podobnie jak w BMP1, służą za zbiornik paliwa co stanowi potencjalne niebezpieczeństwo.
Wszyscy trzej członkowie załogi peryskopy do obserwacji dziennej, a celowniczy ponadto celownik lornetkowy BPK-1-42 (albo BPK-2-42 II/IR) i znacznik celów TNPT-1. Dzienny celownik lornetkowy dowódcy model 1PZ-3 ma powiększenie x1, x2 oraz x4, a dodatkowo dysponuje on (tj. dowódca) celownikiem lornetkowym dzienno-nocnym TKN-3B z powiększeniem x4,75 (w nocy x4) połączonym ze znacznikiem celów TNP-165A. BMP2 jest standardowo wyposażony w radio R-123M bądź R-173.
BMP2 jest pojazdem w pełni amfibijnym, napędzanym w wodzie za pomocą gąsienic, a górna część fartuchów osłaniających gąsienice wypełniona jest substancją dającą dodatkową wyporność. Francuski pancerz reaktywny SNPE może zostać użyty do zwiększenia odporności BMP2 na działanie głowic HEAT, aczkolwiek w sytuacji spieszenia desantu może się to okazać ryzykowne. W przypadku zastosowania dodatkowego opancerzenia pojazd traci zdolności amfibijne. Inne możliwe modyfikacje obejmują klimatyzowane wnętrze i potężniejszą jednostkę napędową (silnik UTD-23 o mocy 360 KM). Francusko-niemiecki zestaw przystosowujący "Flame-V" pozwala na uzbrojenie BMP2 w wyrzutnie ppk zachodniej produkcji takie jak Milan, Milan-2 i Milan-3.
Rosyjskie biuro projektów KBP Tuła oferuje jednoosobową wieżyczkę zwaną "Kliver", wyposażoną w stabilizowane 30-milimetrowe działko 2A72 sprzężone z karabinem maszynowym kaliber 7,62 mm, cztery zasobniki z przeciwpancernymi pociskami kierowanymi "Kornet", urządzenia termowizyjne i nowoczesny system kierowania ogniem.
Możliwe jest zastosowanie różnych celowników termowizyjnych w tym rosyjskiego SANOET-1. Rosyjski celownik noktowizyjny zobrazowania termicznego Trakt/1PN65 stosowany do odpalania pocisków kierowanych w nocy jest opcjonalny (jego zasięg wynosi 2,500 m). Po zdemontowaniu można używać wyrzutni samodzielnie korzystając z lekkiego słoweńskiego celownika noktowizyjnego TS-F (o zasięgu detekcji wynoszącym 4,500 metrów i zasięgu identyfikacji celu 2,000 metrów) albo rosyjskiego lekkiego celownika termowizyjnego Mulat/1PN86 (o zasięgu detekcji wynoszącym 3,600 metrów i zasięgu identyfikacji celu 2,000 metrów).
BMP2 znajduje się na wyposażeniu sił zbrojnych Rosji, Afganistanu, Algierii, Angoli, Białorusi, Czech, Słowacji, Indii ("Sarath"), Iranu, Iraku, Kuwejtu, Ukrainy, Finlandii i Jemenu.
W późnych latach osiemdziesiątych opracowano kilka wariantów BMP2 (choć nie tak wiele jak w przypadku BMP1). Oto niektóre z nich:
BMP2D: Wariant wyposażony w dodatkowe opancerzenie, ale jednocześnie niezdolny do pływania.
BMP2E: Wariant z 6-milimetrowymi stalowymi płytami dodanymi do fartuchów gąsienic.
BMP2K: Wariant wozu dowodzenia wyposażony w dodatkowe radio.
BMP2ZS: Wariant do prowadzenia "wojny psychologicznej" wyposażony w megafony. BVP2: Słowacki wariant BMP2.
Ponadto indyjski BMP2 "Sarath"oprócz wersji podstawowej występuje również jako: ambulans, pojazd saperski i wóz rozpoznania inżynieryjnego. Bułgaria produkowała bojowy wóz piechoty BMP30 z wieżą BMP2 na podwoziu MT-LB.

Zdjęcia