include("ne.php"); ?> include("menu1.php"); ?> |
|
|
|
Dane techniczne
Załoga: 3 osoby.
Masa bojowa: 41000 kg.
Współczynnik mocy: 14,0 kW/t.
Nacisk jednostkowy na grunt: 0,082 MPa.
Długość z armatą: 9530 mm.
Długość kadłuba: 6670 mm.
Szerokość: 3460 mm.
Wysokość: 2190 mm.
Prześwit przód/tył: 470/470 mm.
Prędkość max: 60 km/h.
Zapas paliwa: 1400 dm3.
Zasięg: 500 km.
Podjazd: 60%.
Przechył boczny: 40%.
Ściana pionowa: 0,8 m.
Bród bez przygotowania: 1,2 m.
Szerokość rowu: 2,8 m.
Silnik: w początkowych wersjach W 46 dwunastocylindrowy
w układzie V o zapłonie samoczynnym doładowany mechaniczną sprężarką i chłodzony
cieczą osiągający moc 574 kW (763 KM) przy 200 obrotów/min, w T72B i późniejszych
wersjach silnik W 84 o mocy 618 kW (825 KM).
Układ napędowy: mechaniczny, siedem biegów do przodu
i jeden do tyłu.
Zawieszenie: wałki skrętne, dwanaście kół nośnych,
koła napędowe z tyłu, napinające z przodu.
Uzbrojenie (amunicja): armata 2A26 M2 gładkolufowa
kalibru 125 mm (39 sztuk), w późniejszych wersjach montowano armaty 2A46 i
2A46 M1, sprzężony karabin maszynowy kalibru 7,62 mm (3000 sztuk), karabin
przeciwlotniczy NSWT kalibru 12,7 mm (500 sztuk), w wersji T72S przeciwpancerne
kierowane pociski wystrzeliwane z armaty kompleksu 9 K 120 SWIR (6 sztuk).
Opis
T72 rosyjski czołg podstawowy opracowany na przełomie lat sześćdziesiątych
i siedemdziesiątych. Konstrukcję opracowało biuro w Niżnym Tagile.
Kadłub czołgu wykonano spawając płyty pancerne. W przedniej części kadłuba zastosowano
pancerz warstwowy. Wierzę czołgu wykonano jako odlew.
W kadłubie pojazdu można wyróżnić trzy przedziały: z przodu kadłuba kierowania,
za nim bojowy przykryty obrotową wierzą oraz ostatni napędowy. Załoga czołgu
jest trzyosobowa: kierowca, dowódca i działonowy. Kierowca swoje stanowisko
ma w osi wozu w przedziale kierowania. Po obu jego stronach znajdują się zbiorniki
paliwa. Do zajmowania miejsca służy unoszony i przekręcany na prawo właz. Kierowca
do obserwacji dysponuje jednym peryskopem oznaczonym TNPO 168 W, w czasie nocy
wymienia się go na noktowizor aktywny TWNE 4 E. Pozostali członkowie załogi
swoje stanowiska mają w obrotowej wierzy: dowódca po prawej stronie, działonowy
po lewej. Dowódca do obserwacji wykorzystuje związany z obrotową wieżyczką,
dzienno-nocny przyrząd TKN 3 oraz dwa peryskopy. Stanowisko działonowego wyposażono
w dzienny celownik TPD 2, nocny TPN 1 49 23 oraz dalmierz stereoskopowy. Do
obserwacji nocnej załoga wykorzystuje przyrządy bazujące na noktowizji aktywnej.
Uzbrojenie czołgu T72 stanowi gładkolufowa armata 2A26 M2 kalibru 125 mm wyposażona
w osłonę termoizolacyjną i przedmuchiwacz lufy. Armata jest ładowana przez zmechanizowany
układ zasilania z szybkostrzelnością wynoszącą 7-10 strz/min. Magazyn amunicji
(22 sztuki) znajduje się pod podłoga wieży. Stąd specjalny mechanizm pobiera
naboje i dosyła do komory nabojowej. Łuski są automatycznie usuwane na zewnątrz
wozu przez specjalny luk. W razie awarii układu zasilania armaty możliwe jest
ręczne ładowanie pocisków przez załogę. Zapas amunicji T72 wynosi 39 sztuk.
Dodatkowe uzbrojenie stanowi sprzęgnięty z armatą karabin maszynowy kalibru
7,62 mm z zapasem 300 sztuk amunicji, wyrzutnie granatów dymnych (12 sztuk)
oraz przeciwlotniczy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm. Karabin przeciwlotniczy
jest montowany na włazie dowódcy i obsługiwany przez niego na zewnątrz wozu.
Zapas amunicji wynosi 500 sztuk. Główne uzbrojenie wozu jest stabilizowane w
dwóch płaszczyznach.
Napęd czołgu T72 zapewnia umieszczona w tyle kadłuba w przedziale silnikowym
jednostka napędowa oznaczona W 46. Jest to silnik dwunastocylindrowy, w układzie
V, o zapłonie samoczynnym, doładowany mechaniczną sprężarką i chłodzony cieczą.
Osiąga moc 574 kW (763 KM) przy 200 obrotów/min. Współczynnik mocy jednostkowej
wynosi 14,0 kW/t. W górnej płycie przedziału silnikowego wykonano żaluzje pod
którymi umieszczono chłodnice silnika i układu olejowego. Układ przeniesienia
napędu składa się z przekładni wstępnej (zwiększającej obroty), dwóch planetarnych
skrzyń biegów i przekładni bocznych. Kierowca dysponuje siedmioma biegami do
przodu i jednym wstecznym. Skręt czołgu realizuje się poprzez włączenie niższego
biegu w skrzyni po stronie pozostającej. Skrzynie biegów są sterowane za pomocą
układu hydraulicznego.
Układ jezdny czołgu T72 składa się z dwunastu kół nośnych z bandażami gumowymi.
Koła są zawieszone na wałkach skrętnych. Z wahaczami pierwszych, drugich i ostatnich
kół nośnych współpracują amortyzatory hydrauliczne. Koła napędowe z tyłu kadłuba,
napinające z przodu. Regulacja napięcia gąsienic jest dokonywana na zewnątrz
wozu za pomocą przekładni mechanicznych. Z każdej strony wozu znajdują się trzy
rolki służące do podtrzymywania górnych gałęzi gąsienic.
Czołg T72 wyposażono w układ ochrony przed bronią masowego rażenia i układ przeciwpożarowy.
Wóz przystosowano do pokonywania głębokich przeszkód wodnych po dnie. W tym
celu na włazie dowódcy montuje się specjalną rurę doprowadzającą powietrze oraz
otwiera przegrodę pancerną pomiędzy przedziałami bojowymi i silnikowymi w celu
dostarczenia powietrza do układu napędowego. Kierowca podczas pokonywania przeszkody
wodnej, aby zachować odpowiedni kierunek jazdy, używa żyroskopu.
W okresie produkcji czołgu T72 powstało wiele wersji tego wozu:
- T72A: zastosowano nowy celownik działonowego TPD K1 z dalmierzem laserowym,
nowa armata 2A46, boczne fartuchy oraz zmodernizowane przyrządy obserwacji
nocnej opartej na noktowizji aktywnej. Czołgi z pancerzem reaktywnym oznaczono
T72AW, wersja dowódcza T72AK;
- T72M: ze wzmocnionym pancerzem przedniej części wieży. Była to wersja przeznaczona
do sprzedaży do innych państw oraz produkcji licencyjnej;
- T72B: wzmocniono opancerzenie czołgu: w przedniej części kadłuba dodano płytę
stalową grubości 16 mm oraz nowa, odlewana wieża z pancerzem z rdzeniem piaskowym
wewnątrz odlewu, dodano wykładzinę antyradiacyjną, nowe granaty dymne kompleksu
TUCZA, nowy silnik W 84 o mocy 618 kW (825 KM), wzmocniono zawieszenie. Budowano
też wersję dowódczą oznaczoną T72BK;
- T72S: (oznaczane też T72MS lub T72M 1M) zastosowano nową armatę 2A46 M1,
zastosowano system wystrzeliwanych z armaty przeciwpancernych pocisków kierowanych
kompleksu 9 K 120 SWIR (zasięg ppk 5000 m, przebijalność 750 mm jednorodnej
płyty pancernej, dwie głowice kumulacyjne, czas dolotu na maksymalną odległość
8 s, masa pocisku 17,2 kg), zamontowano nowy układ stabilizacji armaty, nowe
przyrządy obserwacyjno-celownicze działonowego, wzmocnione zawieszenie.
Na bazie elementów czołgu T72 opracowano pojazdy pomocnicze:
- MTU72 most samobieżny, umożliwia przekraczanie przeszkód o szerokości 20 m
pojazdom o masie do 60 t;
- BREM1, BREM2 wozy zabezpieczenia technicznego;
- IMR opancerzony wóz saperski.
Czołgi T72 produkowano na licencji w Polsce, Jugosławii, Czechosłowacji oraz
Indiach. W krajach tych powstały też modernizacje wozu. W Jugosławii już w latach
82-83 opracowano pojazd M84 później M84A, w Polsce powstał PT91, na Słowacji
T72 MODERNA, na Ukrainie powstał T72 BANAN.
Wozy T72 są używane w wielu państwach (liczba sztuk w 1996 roku): Algieria (300),
Bułgaria (300), Czechy (550), Finlandia (170), Indie (1400), Irak (300), Iran
(150), Libia (150), Polska, Rosja (9000), Rumunia, Słowacja (270), Słowenia,
Syria (1500), Węgry (125). Wojsko Polskie czołg przyjęło na wyposażenie w 1978
r. Początkowo były to wozy sprowadzane z ZSRR, później podjęto produkcje licencyjną.
Polskie biura konstrukcyjne opracowały modernizacje T72 oznaczoną PT91 TWARDY.
Obecnie na stanie jest 762 sztuki T72M oraz 116 PT91.
Czołg T72 w armii ZSRR zastąpił T64. Wóz powtarza koncepcje konstrukcyjne swojego
poprzednika. Prace nad T72 rozpoczęto prawie równolegle z wprowadzaniem T64
do jednostek bojowych. Było to spowodowane kłopotami z produkcją i użytkowaniem
T64 który zawierał wiele nowatorskich i skomplikowanych podzespołów (np. silnik).
T72 przejął wiele wad swego poprzednika. Jest bardzo wrażliwy na wybuchy min
przeciwdennych (magazyn amunicji w podłodze w razie wybuchu miny może eksplodować
kompletnie niszcząc czołg), kierowca ma złą widoczność ze swego stanowiska co
utrudnia mu jazdę (dysponuje do obserwacji tylko jednym peryskopem o wąskim
polu widzenia). Dużą wadą czołgu był przestarzały układ napędowy (silnik wywodził
się z jednostki napędowej czołgu T34). Początkowo T72 miał być wozem przejściowym
do czas opracowania nowej konstrukcji. Jednak tak się nie stało i T72 stał się
podstawowym czołgiem rosyjskich sił pancernych i armii państw Układu Warszawskiego.
Zdjęcia
|
include("menu2.php"); ?> |
|
|